Rijbewijs in één keer behaald
Nog nooit ben ik zó ontzettend zenuwachtig geweest als een jaar geleden. Na 30 lessen mocht ik eindelijk op examen en heel zeker van m’n zaak was ik helaas niet. Na een zenuwslopende rit hoorde ik met klotsende oksels dat ik toch écht geslaagd was. Ik kan jullie niet vertellen hoe ontzettend blij ik toen was – en nog steeds ben – met m’n rijbewijs. Super fijn om onafhankelijk te zijn.
Een blog begonnen
Een van de grootste veranderingen afgelopen jaar is toch wel het starten van m’n blog. Eigenlijk ben ik 24/7 met de site bezig. Ik fotografeer, bewerk foto’s, bedenk en schrijf artikelen, doe inspiratie op, lees andere blogs en houd alle social media kanalen bij. Hoé gaaf is het dat ik 500 volgers binnen 4 maanden bereikt heb, ongelofelijk!
4 continenten bezocht
Misschien ben ik hier nog wel het meest trots op, ik heb ontzettend veel prachtige plaatsen in de wereld met m’n eigen ogen mogen bekijken. Een rondreis door Thailand, ontzettend veel stedentrips in Europa – denk aan Barcelona, Parijs, Rome, Londen etc-, een aantal zonvakanties in Egypte en natúúrlijk kan ik mijn laatste rondreis door Amerika niet vergeten. New York heb ik trouwens ook bezocht, absoluut een van m’n hoogtepunten! Zo kan ik inmiddels Azie, Europa, Amerika én Afrika al afstrepen!
Propedeuse behaald
Kort maar krachtig: ik wist m’n propedeuse afgelopen jaar te behalen in één jaar! Dit betekent dat ik alle studiepunten en dus alle tentamens gehaald heb. Stiekem ben ik best een beetje trots.
Quadrijden door de woestijn
Hoé gaaf, in Egypte besloten we om quad te rijden in the middel of nowhere. Ik mocht een eigen quad besturen en samen met een gids maakten we een tocht van twee uur. Met gezandstraalde benen kwam ik terug, maar wát een ervaring!
2 prachtige rondreizen gemaakt
De twee rondreizen die ik gemaakt heb verdienen toch nog een apart kopje in dit artikel. Vorig jaar maakten we een rondreis door heel Thailand, wat ik ontzettend mooi en bijzonder vond. Helaas liep die vakantie wat minder goed af, but we did it again! Dit keer Amerika, een onvergetelijke rondreis door het Westen. Voor meer verhalen kun je wat artikelen lezen die ik eerder geschreven heb.
Instrument bespelen
Lang geleden – in een héél ver verleden – leek het me leuk om een instrument te kunnen bespelen. Ik volgde drie jaar lang een cursus om noten te lezen – ik was toen volgens mij een jaar of 8 – en nadat ik m’n diploma bemachtigd had kocht ik mijn dwarsfluit. Inmiddels ligt ‘ie al zo’n acht jaar te verstoffen in de kast máár ik kan ‘m wel bespelen, toch?!
Wintersporten
Wie had dit ooit gedacht? Als je mij een beetje kent, weet je dat ik een held op sokken ben. Skien en snowboarden is nou eenmaal niet voor mij weggelegd, bleek na een paar lesjes wel. Toch ben ik dit jaar samen met papa en Joost op wintersport geweest in Zuid-Frankrijk. Super leuk en leerzaam!
Een tv-programma gemaakt voor Endemol
In het eerste jaar van m’n opleiding communicatie kregen we een échte opdrachtgever: Endemol! Het was de bedoeling dat je er in 12 weken een compleet nieuw tv-programma klaarstond, met veel verschillende regeltjes etc. We did it!
15 jaar vriendinnen
Ik kan met trots zeggen dat ik – oké, bijna! – 15 jaar vriendinnen ben met Lotte. Al sinds groep 1 van de basisschool zijn we dikke maatjes en dat is eigenlijk altijd zo gebleven! <3
Wat heb jij al af kunnen strepen?
Na een heerlijke uitgebreide wandeling over het strand van Santa Monica zagen we de zon langzaam ondergaan. Wat een plaatje! Zoals je ziet is de pier niet bepaald ‘standaard’. De achtbanen, eettentjes en straatmuzikanten zorden voor het perfecte plaatje en een heerlijke avond. Na zonsondergang zijn we een heel stuk doorgelopen langs het strand richting het beroemde Venice Beach. Hier hebben we heerlijk een terrasje gepakt – helaas kreeg ik m’n cocktail niet mee aangezien de 21+ regel erg sterk wordt gecontroleerd.. – en genoten van de avond. Erg opvallend was wel dat naarmate het donkerder werd, de daklozen een plaatsje gingen zoeken om de nacht door te komen. Werkelijk in ieder hoek lag iemand op dozen in elkaar gevouwen. Heftig om te zien!
De volgende dag was het shopdag, yeey! Los Angeles staat natúúrlijk ook bekend om het enorme winkelaanbod en de gezellige pleintjes met de bekendste merken. Na een rondje MAC, Sephora en Abercrombie had ik alleen nog maar een nieuwe short van A&F gescoord. Hm, kon beter! Daarna besloten we om naar Rodeo Drive te rijden en te parkeren in een onwijs luxe parkeergarage. Wat hebben we gelachen, haha! We wilden zelf inparkeren maar dit kon écht niet. Je moest je sleutel namelijk afgeven en dan zouden chauffeurs er voor zorgen dat alles in orde kwam, ideaal maar toch een tikkeltje decadent!
Rodeo Drive is een soort P.C. Hooftstraat maar dan drie keer zo lang en tien keer zo duur. Van Chanel, Louis Vuitton en Prada tot Michael Kors, alles was er te vinden. Na een uurtje kwijlen voor de etalages besloten we om toch maar snel te vertrekken. Niet voor onze portemonnee bestemd! Deze mooie Bugatti kwamen we ook nog tegen. Schijnbaar een onwijs dure auto van 1,8 miljoen euro, wow!
Hollywood it is! Natúúrlijk konden we deze wereldberoemde plaats niet overslaan. Al dagen keek ik uit naar deze stad en al het moois wat er te zien zou zijn. Toen we aankwamen na een uur file – het verkeer in LA is dramatisch! – zagen we op iedere vierkante meter wel een toerist staan. Wat was het ongelofelijk druk! Eigenlijk is Hollywood niet meer dan een ontzettend lange straat met souvenirshops, de Walk of Fame en andere museums etc. Viel toch een beetje tegen!
De Walk of Fame is onwijs lang en op maarliefst 2500 stenen is een ster met een beroemdheid geplaatst! Ik kon niet de hele tijd naar de grond kijken – dan was ik helaas omvergelopen door de duizenden japanners inclusief camera – maar ik heb toch aardig wat bekenden weten te spotten. Helaas bleef het bij bekende sterren op de grond, in real life hoopte ik ook op wat leuks, maar nee. Het was me niet gegund, haha!
Er was ook een stukje waarop verschillende beroemdheden zoals Michael Jackson en Elvis Presley een boodschap in het beton geschreven hadden met de hand- en voetafdrukken. Super leuk!
Dit zijn natuurlijk de állerbekendste foto’s van Hollywood: de letters! Voor dit perfecte plaatje moesten we eerst een paar kilometer een berg oprijden, maar ach. Been there done that! Check!
Het allerleukste in Los Angeles was misschien nog wel de baseball wedstrijd van de LA Dodgers tegen Atlanta. Of course waren we voor LA en compleet met blauw Dodger-shirtje aan zaten we klaar op de tribune. Een wedstrijd duurt gemiddeld wel 3,5 uur, wauw! Maar echt waar, we hebben ons geen minuut verveeld. Tussen het spelen door is het eigenlijk puur entertainment, compleet met cheerleader, dansjes en kisscams! Omdat ik een paar keer op school honk- en softbal gespeeld heb snapte ik de spelregels en eigenlijk is het ontzettend makkelijk te volgen. In het stadion zat trouwens maarliefst 50.000 man. Zo ontzettend veel, echt een hele ervaring en absoluut een aanrader wanneer je in LA bent!
De laatste dag van onze rondreis in Amerika besloten we om het rustig aan te doen. Heerlijk uitwaaien en wat bijbruinen aan het strand van Venice Beach. Ook hadden we een fiets gehuurd om langs de kust te fietsen wat ontzettend leuk was. Het weer in LA is echt perfect. Het hele jaar is het gemiddeld zo’n 23 graden en in de zomer kan het wel oplopen tot 40, heerlijk!
Er moest natuurlijk ook gegeten worden! Op de Santa Monica pier bestelden we een soort Churros, maar dan anders. Eigenlijk een soort taartje wat smaakt naar oliebollen, jummie!
Ik sluit af met een foto met m’n beach cruiser. Wat een heerlijke dag! Doordat het aan het strand af en toe best kan waaien merk je eigenlijk niet dat de zon op je huid brandt. We waren helaas ook redelijk verbrand toen we in ons hotel aankwamen, haha! Ik heb in het vliegtuig dus twaalf uur – ja je leest het goed. Twaalf. Uur! – last gehad van verbrande schouders. Auwtsj!
Van het prachtige Antilope Canyon – zie mijn vorige artikel – reden we door naar het wereldberoemde Grand Canyon. Eigenlijk is dit niet meer dan een hele diepe kloof van wel 435 kilometer lang. Het is dan ook niet te beschrijven hoé groot alles hier is en vooral hoe uitgestrekt het er uit ziet. Zoals je ziet maakt vooral de zon het plaatje helemaal compleet. Wat een prachtige paarse kleuren!
We bleven één nacht in de Grand Canyon en daarom besloten we om meteen verschillende uitzichtpunten te bekijken. Eigenlijk is ook dit weer een soort ‘park’, je betaald dan ook entree om op het terrein te mogen. Nog eventjes een foto met Joost, genieten van de zonsondergang en weer lekker ons bedje in duiken. Klaar om morgen de Canyon ín te dalen. Ja, je leest het goed. Denise is gaan hiken in the one and only Grand Cayon!
Na dat we onszelf opgefrist hadden reden we door naar de volgende bestemming. Monument Valley stond op het programma en eerlijk gezegd had ik geen flauw idee wat ik er van moest verwachten. Toen we aankwamen zag ik stof. Heel veel oranje stofwolken. Hier en daar een gigantisch rotsblok en meer was er eigenlijk niet te zien. Omdat papa het heel stoer vond om hier de 17 mile drive met onze eigen auto te doen, zijn we dus 17 mijl op en neer gehobbeld door deze enorme stofwolken. Gelukkig vond hij het ontzettend leuk, wij helaas wat minder op de achterbank…
Na het stof van ons lichaam te hebben geveegd maakten we ons klaar voor de langste rit van de vakantie. We’re going to LA! Via de historische Route 66 – ook wel bekend van onwijs veel liedjes/films etc – reden we naar de stad waar ik zo ontzettend naar uit keek. Gelukkig dit keer op een verharde weg, heerlijk.
Wanneer je over Route 66 rijdt zie je eigenlijk niets anders dan een enorm lange rechte weg, af en toe een groep motoren en hier en daar een enorme cactus. Na een tijdje zagen we een vervallen benzinepomp staan en we besloten hier uit te stappen om wat kiekjes te maken. Zo apart en zonde dat dit helemaal niet meer in gebruik is en hier gewoon eigenlijk staat ‘weg te rotten’.
Allereerst stond er natuurlijk weer een heerlijke autorit op de planning. Om alvast in de cowboy sferen te komen zette ik papa’s hoed op en zong ik heerlijk mee met wat songs uit het Wilde Westen. Het is zo raar dat je in minder dan 100 km in een totaal andere wereld terecht komt. Uit de enorme chaos van Las Vegas, naar de prachtige en rustige natuur in Bryce Canyon.
Here we are! Bryce Canyon is op z’n allermooiste wanneer de zon schijnt, de oranje kleur is onbeschrijfelijk. Op foto’s vind ik diepte ook altijd moeilijk over te brengen, maar het waren enorme afgronden, pretty scary! We besloten ‘s avonds heerlijk van de zonsondergang te genieten. Soms kan ik me zo verbazen dat de natuur dit soort dingen kan ‘maken’, terwijl het in Nederland zo ongelofelijk plat is.
Na de zonsondergang besloten we om een workshop van een ranger te volgen die – met een beetje te veel enthousiasme – vertelde over het heelal en het sterrenstelsel. Ik ben al geen kei in natuur- en scheikunde maar in het Amerikaans begreep ik er al helemaal niets van. Altijd lullig om weg te lopen wanneer je vooraan zit in een overvolle zaal, dus na 2 uur konden we ein-de-lijk terug naar ons hotel om lekker in bed te kruipen.
De volgende dag maakten we een prachtige wandeling tussen de rotsen door. Het was best een pittig stukje, alles wat je omlaag loopt moet je natúúrlijk ook weer omhoog. Hm ja, dat was best even slikken en de temperaturen van dik 40 graden hielpen ook niet echt mee. Gelukkig maakte het uitzicht ontzettend veel goed en hebben we de rest van de dag even heerlijk bijgeslapen. We zien zo onwijs veel iedere dag, tijd om het echt te verwerken en er over na te denken is er eigenlijk niet. Nu ik deze foto’s terug kijk om de Amerika artikelen te schrijven besef ik me pas wat ik allemaal gezien heb. Zo onmenselijk veel!
Van het ene prachtige stukje natuur doken we meteen in het andere. Met een jeep reden we richting Antilope Canyon – als je dit niet kent, je móet dit echt even googlen voor de mooiste foto’s ever! – en we kwamen uit bij een enorme berg met een piepkleine opening. Yes, hier moesten we in. Ik ben niet heel erg claustrofobisch ingesteld, maar ik moest toch even slikken. Honderden busjes Japanners waren inmiddels aangekomen en ik vroeg mezelf toch af hoe wij hier allemaal in zouden passen. Gelukkig viel het ontzettend mee en het resultaat wat ik te zien kreeg was verbluffend!
En huppa, weer de auto in en op naar het volgende indrukwekkende stukje natuur. Niet normaal eigenlijk, waarom heeft Amerika zo enorm veel prachtige plekjes en moeten wij het in Nederland doen met een paar grasvelden met koeien? Back to the point: ik sta op de foto bij Horse Shoe Bend. Rivier de Colorado maakt hier z’n enige bocht en daarom is het waarschijnlijk ook zo’n mooi plaatje. Ondanks dat we 5 km door los zand – oh my, dit was zó zwaar! – bergop moesten lopen in 40 graden, was het uitzicht weer waanzinnig.
Na het heerlijke rustgevende en prachtige Yosemite trokken we verder met onze touringcar richting het grootste gokparadijs van de wereld. Hierbij konden we niet ontkomen aan het warmste plekje van de aarde! Als je van glam and glitters, torenhoge hotels, miljoenen lichtjes en meterslange limo’s houdt zit je hier goed. Welcome to Sin City, Welcome to Las Vegas!
We besloten om een nachtje midden in Death Valley te slapen. Zoals je ziet overnachtten we in een prachtige groene oase, waar geen korreltje zand te vinden was. Zo apart! Toch was het hier ‘s nachts nog 42 graden en de wind kon je ongeveer vergelijken met het hoogste standje van de föhn.
Bij Jokertjes Ja-woord zagen we het wereldberoemde fastfood restaurant Heart Attack langskomen en nu liepen we er opeens zelf voorbij! Natuurlijk konden we niets anders dan hier gaan eten en compleet ingepakt in een ziekenhuispyjama en ziekenhuisbandje namen we plaats in dit ontzettende unieke ‘restaurant’. Bij binnenkomst moet je op de weegschaal gaan staan, weeg je meer dan 175 kilo dan eet je gratis. My god, ik heb m’n ogen uitgekeken! De serveersters waren gekleed in pikante zusterpakjes en de menukaart bestond uit een single, double tot en met fifteen double burger. Healthy!
Nog een paar limo’s gespot! Ongelofelijk hoeveel ik er in Las Vegas voorbij heb zien rijden. Ik denk dat ik er serieus wel 80 gezien heb. Luxury Life!
Ein-de-lijk kan ik jullie mijn nieuwste aanwinst showen: m’n gloednieuwe designerbag van Calvin Klein. Stiekem heb ik een enorme obsessie voor tassen – ik kan heel de dag besteden aan het bekijken van de duurste exemplaren – en eindelijk heb ik er weer eentje bij m’n collectie kunnen voegen. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden! Kijk je met me mee?
Een week geleden ben ik naar Amerika geweest en daar heb ik na-tuuur-lijk ook even geshopt. Ik had veel positieve verhalen gehoord over de gigantische outletstore in Las Vegas en kon het niet laten om er zelf ook een bezoekje aan te brengen. Werkelijk alle merken hadden hier een eigen winkel, met de fijnste prijsjes variërend van 20% tot zelfs 90% korting!
Deze prachtige tas zag ik in de Calvin Klein store staan en mijn blik werd er meteen naartoe geworpen. Toen ik het prijskaartje zag kon ik een klein vreugdekreetje niet onderdrukken, wauw! 60% korting voor deze beauty, nee er was geen twijfel mogelijk dat ik deze zou laten liggen. Ik ben zelf gek op dit soort ‘klassieke’ tassen en het slangenprintje vond ik ook nog eens erg gaaf. Heel materialistisch ingesteld ben ik ook weer niet, maar nu Calvin Klein op de voorkant glimt kan ik er niets aan doen dat het stiekem best een gelukkig gevoel geeft, haha!
Ik kan nog steeds bijna niet geloven dat ik deze beauty voor een heerlijke prijs op de kop heb weten te tikken. Het is vast een tas uit de wat oudere collectie van Calvin Klein, maar ach, dit staat er niet op toch?! Dit exemplaar staat nu bijna een weekje tussen m’n tassencollectie te shinen en ik ben er ontzettend blij mee. Hij is licht, handig in gebruik en ook nog eens ontzettend mooi. Ik ben geloof ik een beetje verliefd geworden..
Wat vinden jullie van mijn nieuwe tas?