Een toetje gaat er in ieder geval áltijd wel in!
Donderdag stond in het teken van een projectdag, en wat voor één.. Van 9.00 uur tot 17.00 uur werden we ‘opgesloten’ in een soort van kerk waar we de hele dag door opdrachten moesten voltooien. De bedoeling is dat we na 24 uur een concept met idee in moeten leveren, in dit geval voor een plein in Goirle.
Natuurlijk werden we eerst even wakker met een bakje thee. Toen ik daar zo zat in de kerk met m’n bak thee, in lange rijen én zielige muziek moest ik toch eigenlijk even aan iets anders denken dan een schoolproject.
Gelukkig was ik ingedeeld in een leuk groepje en hadden we al snel wat toffe ideeën. We noemden onszelf ONE22, als we al onze leeftijden bij elkaar optellen komen we namelijk uit op 122. Simpel, maar ach!
En nog even een mislukte groepsfoto, haha. Het was in ieder geval érg grappig.
‘s Middags besloten we om te lunchen in het gebouw wat bij de kerk lag. Toen ik een blik wierp op de menukaart vond ik de prijzen enorm meevallen, bestellen dus! Achteraf bleek wel waarom, wat een verschrikkelijk broodje carpaccio kreeg ik. Wauw, ik heb zelden zo iets slechts gegeten. Volgens mij lag de carpaccio – ik kreeg maar één velletje – al weken in de vriezer en het broodje was al dagen oud. Bah. Mijn carpaccio verslaving is voor de komende tijd in ieder geval even gestopt.
Heb jij op zaterdag en zondag weekend of heb je op andere dagen vrij?
Zaterdag was het tijd voor mijn ouderwetse ‘grote mensen feest’, oftewel mijn opa en oma’s en tantes en ooms kwamen langs om even lekker een bakkie te doen en een flink stuk taart te eten. Echt waar, deze feesttaart van de Albert Heijn is by far de lekkerste die ik ooit gegeten heb. MOET je proberen!
En een verjaardag is natuurlijk niet compleet zonder cadeaus!
Op station Tilburg zijn veel werkzaamheden aan de gang en daarom rijden er helaas nog steeds veel treinen niet. Bij aankomst op het station kreeg ik een flesje jus met iets lekkers wegens de overlast. Attent, het kwam goed van pas tijdens m’n stressvolle tentamen.
NO. Dit was het eerste aanzicht wat ik kreeg toen ik de sportzaal van de Universiteit van Tilburg binnenliep. Het deed me angstvallig denken aan mijn eindexamens, maar dan nog vijf keer zo groot. Ik denk dat er wel 500 man met mij een tentamen zat te maken en het was echt weer even wennen om me zó goed te concentreren dat ik al het gehoest, gemompel en geschuif van stoelen niet meer hoorde.
Toen ik klaar was met m’n eerste tentamen – waar ik overigens echt een twijfelachtig gevoel over heb.. – zag ik een leuk appje van mama met deze foto. Mijn iPhone 6 was thuis aangekomen! As soon as possible richting huis dus!
In het kader van leerontwijkend gedrag besloot ik ook maar meteen om even de camera uit te testen. Wat een verschil met mijn iPhone 4s, wauw! Er zitten ook nog eens veel meer bewerkingsopties bij en de details zijn echt heel scherp. Happy!
Met heel veel lieve berichtjes en felicitaties werd ik wakker – heerlijk gevoel! – maar mijn goede humeur was helaas maar van korte duur. Ik besloot om in alle vroegte weer achter de iMac te kruipen om nog een keer bedrijfseconomie er in te stampen en wat balansen te oefenen.
Meteen daarna vertrok ik ruim op tijd richting het station, tijd om me echt ‘jarig’ te voelen was er eigenlijk niet. Ik wilde het tentamen gaan maken en dan alle formules weer loslaten, tijd om te genieten van m’n verjaardag. Op het station aangekomen kreeg ik daar de ergste stressaanval in tijden. De treinen reden niet door een brand, shit. Wat nu? Het was onmogelijk om de bus te pakken – dan zou ik veel te laat aankomen – en ook een omweg zou ik niet meer halen..
Ook zag ik een kaartje in de brievenbus liggen. Toen ik hem openmaakte zag ik een super lieve foto van Joost en mij en de verrassing dat hij spontaan een tafeltje geboekt had bij Zusje in Oudenbosch – een tapas restaurant waar ik dol graag wilde eten -. Had hij ook nog eens 20 rode rozen voor me gekocht. Één voor ieder jaar. Te lief!
Het was een ontzettend gezellige avond en ik ben blij dat ik echt nog wat leuks gedaan heb op m’n verjaardag, tussen al het leren door. Het eten was ook lekker en het is zeker een aanrader wanneer je graag veel verschillende gerechtjes proeft. Na het eten kregen we nog een rondleiding door de keuken van de chefkok – een oud collega van Joost – en om 22:30 uur ging ik tevreden nog even aan de studie.
Vrijdag maakte ik m’n tentamen – die overigens best wel lekker ging – en vertrok ik richting Joost. Weekend, eindelijk even ontspannen en niet denken aan school. Ze hadden een selfiestick thuis liggen en ik kon het niet laten om hem even uit te testen. Zo leuk, deze gaat op m’n wishlist!
Het was natuurlijk 31 oktober en dat betekende Halloween! Zo jammer dat er in Nederland weinig aan gedaan wordt, maar in een dorpje verderop hadden ze een onwijs mooi – en heel eng – spookhuis gemaakt. Ik heb heel wat af gegild en vertrok uiteindelijk wel met een tevreden gevoel weer richting huis.
Zaterdag was ein-de-lijk de dag dat Joost zijn vogeltje op mocht gaan halen! Met heel veel zin vertrokken we richting Rotterdam, waar de fokker al op ons aan het wachten was. Joost wilde heel graag een tam vogeltje en hij was nu eindelijk volgroeid en klaar om mee naar huis te mogen.
Héél zielig, maar het vogeltje moest in dit speciale doosje mee naar huis. Ik kon er bijna niet naar kijken en voelde hem ook de hele tijd bewegen. Zo sneu, maar ik snapte wel dat er niet echt een andere mogelijk was om het beestje mee naar huis te krijgen..
En dit is ‘m! Het is een bonte argapornis – een dwergpapagaai – en hij is nog maar zes weken oud. Joost geeft hem nog twee keer per dag extra te eten met de hand en daardoor is hij ontzettend tam en doet hij niets liever dan kroelen en bij je zitten. Cute!
Zaterdagavond stond er weer een verjaardag op de planning waar Joost en ik weer een kijkje namen. Ook hier was het weer gezellig en de barbecue werd zelfs nog gebruikt om heerlijke broodjes worst mee te maken.
Zondagochtend probeerde ik wat uit te slapen en keek ik mijn tentamen van maandag door. Zo GEEN zin om weer tentamens te maken, shit. Gelukkig is het maar tot dinsdag en ben ik dan verzekerd van een paar dagen vrij. Can’t wait. Ik maakte me klaar en vertrok richting een lunch met Joost zijn familie.
Het was een heerlijke dag en ik kon zelfs m’n nieuwe Fendi zonnebril dragen, super leuk! We dronken een drankje buiten – lekkere verse jus – en schoven daarna aan tafel.
De zeetongen waren een makkelijke keuze voor mij, maar ik vond deze salade van de vader van Joost er toch ook wel heerlijk uitzien en bovendien een stuk fotogenieker dan mijn visjes. Tot slot nog een dessertje en het was time to study again!
Aankomende week maak ik eindelijk m’n twee laatste tentamens en de rest van de week ben ik gelukkig vrij. Donderdag staat er een heel leuk event gepland – met overnachting! – en verder probeer ik veel vooruit te gaan werken voor m’n blog.
Hoe was jouw week?
Gedaan
Gelukkig
Gehoord
Gegeten
Gezien
Geërgerd
Gedacht
Gekocht
Gewenst
Hoe was jouw week?